ატმისფერი ( თავი 12 )

გული რომელიც ყველა გრძნობას უარყოფდა და ყველაფერს ახსნას უძებნიდა , უცნაური შეგრძნებებით ჰქონდა სავსე . ადგილზე გაჩერება არ უნდოდა და შეგრძნება ჰქონდა არაფერი არ იყო მასში ნორმალურად იმ წამს . სავსე იყო ამოუხსნელი სიამოვნებით და ემოციებით .

შენი უღელი (4)

თინათეს ჟრუანტელმა დაუარა მის შეზხებაზე , ძალიან უნდოდა თვითონაც თუნდაც ხელი ჩაეკიდა ან მოხვეოდა მაგრამ ვერ ბედავდა. მოულოდნელად დავითმა ლოყზე მიაწება ტუჩები, შემდეგ შუბლზე, ტუჩის კუთხეში და ისე თითქოს არაფერიაო ჰაეროვანი და მსუბუქი კოცნა დაუტოვა

ზღვისფერები ( ნაწილი პირველი სრულად )

"კარგ ამბებს დრო სჭირდება" ზღვის ტალღები უცნაურად ბობოქრობდნენ, ვიდექი სანაპიროზე ლურჯი ფრიალა კაბით და თმებს ქარი მიწეწავდა,ვუყურებდი მზეს რომელიც იკარგებოდა, იძირებოდა ზღვაში ისე როგორც მე შენი ლურჯი ზღვისფერ თვალების სიღმეში.

ვეცდები შეგიყვარო

..ვეცდები შეგიყვარო ისეთი, როგორიც სინამდვილეში ხარ.(Me to Myself)…ბოდიში ყველა იმ უარყოფითი შეგრძნებისთვის და თვისებისთვის რაც ჩვენშია, იცი შენ რომ ბევრია..ემპათიის ბნელი მხარე- შეგრძნება რომელიც გვტანჯავს.. შენ ერთადერთი ხარ ვისი მიტოვებაც არ

მე მზეს დაგარქმევ შენ( თავი1)

-გამარჯობა ელენა!-ამჯერად უფრო გაკვირვებული დარჩა. საიდან იცოდა მან მისი სახელი? ჰაჰ სასაცილოა მას მისი სახელი გულთან ქონდა ამოპრინტერებული იმისთვის რომ კლიანტებს დაენახათ. -გისმენთ რით შემიძლია დაგეხმაროთ?-ეკითხება თავაზიანად.

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი ოთხი)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

აკრძალული ( თავი 3)

“ წყვდიადით მოცულ ხევში დავაბიჯებ, მაგრამ არაფერი მაშინებს, რადგან შენა ხარ ჩემთან”

იქნებ ვაზია სამშობლო

წელიწადის ყველა დროს და თვეს თავისებური ხიბლი აქვს,მაგრამ მე ,ოქროსფერი შემოდგომა მიყვარს,განსაკუთრებით, ოქტომბერი.ბაბუა მას რთველის თვეს ეძახდა, მამაჩემი კი ღვინობისთვეს .ეს თვე, მართლაც, გამორჩეულია თავისი ხვავითა და ბარაქით,რა შეედრება მას,როცა

ცივი თვალები (მეშვიდე თავი)

- შენ ვერ მეტყვი, რა გამოდის და რა არა - სახე ახლოს მივუტანე და ყურთან ვაკოცე - მე ნიკო ვარ და როცა არჩევანის წინაშე ვდგები, ყველაფერს ერთად ვირჩევ. თუ აქამდე, არასდროს არავის გამოსვლია ყველაფერი ერთად, პირველი ვიქნები - უკანალზე ვუჩქმიტე. ჩემს

როგორ იზომება ბედნიერება..? ( სრულად )

როცა გაქრება ის, რასაც ვუძლებ, ჩამოილევა სიზმარი ავი, მხოლოდ ამას გთხოვ - იქნებ შენს მუხლზე ესვენოს ჩემი დაღლილი თავი... თამაზ ჭილაძე