განთიადი (მეორე თავი)

-მე დარწმუნებული ვარ, რომ მისი ღიმილისთვის ვიცოცხლებ. მის სიყვარულში მოვკვდები. ხომიცი თუ ვამბობ, ვამბობ ნამდვილად.

არა'ჩვეულებრივი(6)

_არ ვიცი რას ვეძებთ თორემ გაპოვნინებდი _ნატვრის თვალს -აქ ვარ... -ღმერთო ჩემო -არა,ღმერთს ვერ გავუტოლებ თავს... ნატვრის თვალი კი ბატონო. შენ ოღონდ ისურვე -ვენახი ვერ ამაკვრევინა, დამიტეხა ტოტები და ნატვრებს აგისრულებო - ცხენი თან გაიყოლა და ფეხით

კიტის (თავი I/Pilot)

ქალი თავის მდიდრულ ცხოვრებაზე ყვებოდა, რომელიც მე ზღაპრად მეჩვენებოდა, დედაჩემი კი მარწმუნებდა, რომ თავადები ასე ცხოვრობენ. გვიამბობდა მათ 6 შვილზე, სამ ვაჟსა და სამ ქალიშვილზე, რომლებიც ამ წერილებთან ერთად ... ჩემთან ერთად იზრდებოდნენ და

ცრურწმენა (სულ)

ამბავი მათთვის, ვისაც უყვარს რეალობისგან ჯადოსნურ სამყაროში გაქცევა. ამბავი სიყვარულზე, მეგობრობაზე და ჯადოქრობაზე, რომელსაც დღეს ცრურწმენას ვეძახით )))))) p.S ჩამქვრალმა გელასნაირმა კუდიანებმა არ წაიკითხოთ P))))))) პუფ!

მე - ორი [ თავი VI ]

- რაც არ უნდა მალაპარაკებდეს, ეს შენი საქმე უკვე აღარაა. - აბა, იმისაა? - სახე ცალყბა ღიმილში მოეღრიცა. ნიკაზე მიმითითებდა. - თქვენ ორს გგონიათ, რომ თქვენ გარდა ქვეყნად კაცი აღარ დადის? - გადავიხარხარე.

ცოდვის ქალაქი ( VI თავი)

-მიყვარხარ!-მტკიცე იყო ხმა და ყველაფრის მქმნელი.. ყველაფრის მცველი. ყველაფრის შემ-ცვლელი.. მტკიცე იყო თვალებიდან წამოსული პასუხი და კოცნა,რომელიც არასდროს ყოფილა ამაზე მეტად ინტიმური… -მეც!-ხმამ მხოლოდ შუა ღამით გათქვა ,როცა ტკაჩენკო ღრმა ძილში

განთიადი (პირველი თავი)

უჩვეულოდ ნაზი იყო დეკა, მისი სახელისთვის დამახასიათებელი, სილამაზით და ხასიათით გამოირჩეოდა მუდამ. ერთხელ თუ ნახავდით, აუცილებლად გაიხსენებდით მეორედ ნახვისას. არ ავიწყდებოდა თვალსა და გულს.

დიდი აღმოჩენა(ნაწილი ცამეტი)

ჭეშმარიტების გაბედული და დაუნდობელი ძიების პროცესში ბიჭი წააწყდა შოკისმომგვრელ აღმოჩენას - მას ჰყავდა დიდი ხნის დაკარგული და. ახლად აღმოჩენილი იმედით გაჟღენთილი,მან დაიწყო მისია,ეპოვა მისი ტყუპისცალი, რომელიც გაუცნობიერებლად აიხლართა იმავე სახიფათო

არა'ჩვეულებრივი(5)

შენ საკუთარი თავისთვის იდეალური ხარ, ჩემთვის არ მგონია იყო _და თუ გავხდებით ერთნი ... _ კვამლი მთვარისკენ გაუშვა ,თავი ევასკენ დახარა . თითები ლოყაზე შეახო,მოეფერა ,ახლოს იყო ,მაგრამ არ კოცნიდა_ მე და შენ ,საოცრებად გადავიქცევით ,ევაანგელინა

ჩაკეტილი სივრცე 23 თავი

მაგრამ გული გონებას აღარ ემორჩილებოდა და ჩემი ნების საწინააღმდეგოდ ყოველდღე მასზე ფიქრს მაიძულებდა.