ზოგჯერ წინ გვყავს ის ვისაც მთელი ცხოვრებაა ველიფ(4)

მსიამოვნებს ყოფნა. დარბაზში შევედი და ბიჭები ხმაუეიანად შემეგებნენ. – როგორც იქნა, დაგვიბრუნდი დანიელ. – ხო, დავბრუნდი და აღარსად წავალ. ძალიან მომენატრა აქაურობა და ჩემი სიმღერები..

არა'ჩვეულებრივი (3)

კლინიკაში კი არა უფსკრულში ჩამოგყვები ,შენ უბრალოდ მითხარი აქ რატომ ხარ, რა გჭირდებოდა ჯერ მაგას მივხედოთ და მერე ჩემზე ვიფიქროთ _ისევ ხელი ჩაკიდა, ამჯერად მაჯაზე და ხელისგულზე აკოცა . ევამ წამში რომ გადაკვეთა დარჩენილი მანძილი და მოეხვია. თავი

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა

მხსნელად მოვლენილი ბავშვობა

იმედებს რომ დაკარგავ, ცხოვრების თავზე დანგრევას, წასვლის სურვილს და განადგურებას რომ გრძნობ ადამიანი ზუსტად მაშინ შეიძლება მოგევლინოს ბავშვობა რომელშიც ბედნიერი იყავი. ბავშვობა რომლის სურნელსაც ბედნიერების ელფერი აქვს.

გამოღვიძება

სახლიდან გასვლისას,გზაში ერთხელაც არ წამოგაძახებს,რომ არც ეს დღე იქნება შენი,როგორც ყოველი სხვა დღე. სახლში დაბრუნებულს კი-წარსულ შეცდომებს, ზღაპარივით,დასაძინებლად...

არა'ჩვეულებრივი (2)

სამშობიარო ბლოკიდან გამოსულს მაგიდაზე დაუხვდა წერილი ,გასაღები და მინდვრის ყვავილების პატარა კონა იებით,ყოჩივარდებითა და ფურუსულებით . ისე გამოიყურებოდა თითქოს საკუთარი ხელით ჰქონდა დაკრეფილი და ძაფით შეკრული. „მხოლოდ პაციენტებზე ნუ ზრუნავ მიხედე

შენი ფანჯრიდან (სრულად)

- ფარჯიანი მოუკლავთ, საშკა, - ადგილს ვერ პოულობდა სახლში შეჭრილი. - გუშინ ღამე, ხუთი ტყვიით, ხუთივე გულში. - რაო? - საჩხუბრად მომზადებულს დაეკარგა ფერი სახეზე. - დადვაძეების სასიძო, ვაჩე ფარჯიანის ძმა, - თავის თავს შეახსენაო თითქოს მოკლულის

ოიზისი (III თავი)

ადრე, სანამ სანდრო გამოჩნდებოდა, ყოველთვის ჯეროდა რომ სიყვარული საოცარი გრძნობა იყო და ტკივილზე მეტი სიამოვნება მოჰქონდა. სანდროს გამოჩენის წამიდანვე, იმ წუთიდანვე ქეთის რომ შეხედა და გაუღიმა სხეულში ნაცრისფერი ეჭვი ჩაუბუდდა და მის გაგდებას ვერ

შენი უღელი (1...5 თავი)

მაგას ვერ ეღირსები-გაიპრანჭა თინათე, არ აღიარებდა თუმცა ცოტა გული მოულბო კაცის ნათქვამმა. -მოდი აქ -მისკენ მიიზიდა დავითმა და გააზრების საშუალებაც არ მისცა ისე აკოცა.თინათემ მაგრად მოხვია კისერზე ხელი და დიდი ბრძლის შემდეგ კოცნაში აყვა.

ღამის აჩრდილი

ღამის აჩრდილი აღარ გამოჩნდა , ისევ წყვდიადის პირისპირ ვდგავარ ,