შე'მიყვარდი (3)

_ჩემთვის დედას ვერასდროს დაემსგავსები ... ზედმეტად დიდი ვარ უბრალოდ და შენ ზედმეტად პატარა _ უცებ დაამატა ბოლოს . ანგარიში გაასწორა და სოფიოსთან ერთად დატოვა იქაურობა.

ასე მგონია.....

მთელი ცხოვრება ასე გადის: მგონია გიცნობ. ერთად ვიღვიძებთ, ვიძინებთ და გაგვყავს წამები. და ერთმანეთის არსებობა გვეიმედება, არ გვეშინია ფანჯრის მიღმა ავი ქარების.

შოკოლადი

გატეხილ შოკოლადს მიწვდი, თითებით გრძელით და თლილით. არ ვიცი რა უფრო მინდა შენი თითები თუ ტკბილი?

ავი ელფერი

მე ცადამყვანას ვისიზმრებ და შენ ალბათ მთვარეს....

რატომ ან რისთვის

მოვედი, მაგრამ არც კი ვიცი, რისთვის, ან რატომ.... ისე დაღლილი, სევდიანი, ისე არარა... ცარიელია ჩემი გული ფეთქვადაცლილი... ცარიელია ტკივილიც კი არის, აღარა...

გავმიჯნოთ სამყარო

გავმიჯნოთ სამყარო მკვეთრი და ხავერდი... ეს კანი ეს თმები სხვა ქარებს დავუთმოთ... ცხოვრება არც ისე ლამაზი ვინმეა და მაინც ასე მსურს ასე მწამს რა ვუყოთ?

მოგონებიდან

ადამიანები მოგონებებით აგრძელებენ ცხოვრებას, საყვარელ ადამიანებს მათ გონებაში წარმოიდგენენ და საკუთარ თავებს იმედს აძლევენ, რომ ისევ დაბრუნდებიან. ნეტავ მართლაც შეეძლოთ დაბრუნება, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ყოველთვის ჩვენ გვერდით არიან, როგორც

სულის აჩრდილი II

ფანტომები ასე ადვილად არ ჩნდებიან ადელინ. დარწმუნებული ხარ,რომ "გამოღვიძების ნიშნები" აქამდე არ გქონია? -რა გაყვირებს დაჯექი,ბებია გაიგებს ჩუუუ.. ისედაც აისიას გარდაცვალების შემდეგ, ჩაკეტილია,არ მინდა ჩემს გამო ინერვიულოს. ანერვიულებულმა კარი

მოგონებიდან

ადამიანები მოგონებებით აგრძელებენ ცხოვრებას, საყვარელ ადამიანებს მათ გონებაში წარმოიდგენენ და საკუთარ თავებს იმედს აძლევენ, რომ ისევ დაბრუნდებიან. ნეტავ მართლაც შეეძლოთ დაბრუნება, მაგრამ უნდა გვახსოვდეს, რომ ყოველთვის ჩვენ გვერდით არიან, როგორც

ვინმე სხვა ( თავი 8 )

დღეს ჩემი დაბადების დღეა, ვიფიქრე ჩემს შეყვარებულს ამოვიყვან სახლში და ნათესავებს გავაცნობ და ამ დროს დაიჭირეს და სმაში ცდიან... როგორ მრცხვენია მისი რომ ასეთ სიტუაციაში ვამოყოფებ.